"Une
vie sans émotion est une vie perdue" - Roger Fournier.
Aquarel! Hieraan dacht ik, enkele jaren geleden, op zoek naar een nieuwe emotionele en passionele expressie. Meteen werd ik geboeid door het spontane karakter van
deze schilderkunst en ook haar eenvoud, omdat alles draait om water en pigment.
Om met dit water op papier iets te bereiken, moest ik het eerst leren beheersen, het in goede banen of vlakken leiden, vooraleer er ook maar
een druppel verf aan toe te voegen. Ook al ontdekte ik vrij snel dat de onverwachte wendingen en verlopen de meest verrassende resultaten opleverden.
Zo overviel mij de onweerstaanbare drang om weer te gaan schilderen,
maar ditmaal met het medium aquarel. Deze drang om te schilderen loopt echter als een rode draad door mijn leven.
Met het diploma van Decoratieve Schilderkunsten : patines, fresco's, marmer- en houtimitaties kon ik een
aantal jaren aan de slag, maar liever terug naar het heden en de toekomst.
In het voorjaar van 2012 maakte ik kennis met het schilderen op papier, met verf en water. In tegenstelling tot een olieverfschildering of een tekening,
is men nooit helemaal baas over een aquarel. De pigmenten vermengen zich, lopen door het water, het papier droogt en er komen onverwachte elementen op het blad. Maar dit kan allemaal een geschenk zijn van de hemel. Je moet ook niet alles tonen, de toeschouwer
moet er zijn verbeelding nog in kwijt. Het onzichtbare toonbaar maken, je ziel en emoties erin brengen, maken een werk mooi omdat de toeschouwer het ontdekt dank zij zijn eigen gevoeligheid.